ﻋﮑﺎﺱ: ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺍﺯﺕ ﯾﻪ ﻋﮑﺲ ﺑﮕﯿﺮﻡ؟
پسر:ﮐﻪ ﭼﯽ ﺑﺸﻪ؟
ﻋﮑﺎﺱ: ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺒﯿﻨﻦ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺭﻧﺠﯽ ﺑﺮﺍﺩﺭﺗﻮ ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻣﺎ ﺭﻭ ﮐﻮﻟﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ
پسر: ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﻬﻢ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯽ؟
ﻋﮑﺎﺱ: ﭼﻪ ﮐﻤﮑﯽ؟
پسر: ﮐﻤﺮﻡ ﺩﺭﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻋﮑﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺮﺍﺩﺭﻣﻮ ﺗﺎ ﺧﻮﻧﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻨﺖ ﮐﻨﯽ؟
ﻋﮑﺎﺱ: ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ عجله ﺩﺍﺭﻡ
همه میتونن ادعای آدم بودن بکنن ولی هر کسی نمیتونه آدم باشه؛ دنیای ما اینچنین است
بی ارزشترین نوع افتخار؛
افتخار به داشتن ویژگی‌هایی است
که خود انسان در داشتنشان هیچ نقشی ندارد
مثل چهره، قد، رنگ چشم، ملیت، ثروت خانوادگی و خیلی چیزهای دیگر....
از چیزایی که خودتان به دست آورده اید حرف بزنید..
مثل: انسانیت، شعور، مهربانی، گذشت، صداقت و .....
آدمی را آدمیت لازم است
میگویند ؛عود را گر بو نباشد هیزم است...
یاد خدا ارامش روح میاورد
روح تسکین میشود
یا ایها الذین امنوا،امنوا
ای کسانی که ایمان اورده اید، ایمان بیاورید
جمله ای که این روز ها زیاد میبینیم.این جمله روی ما از جمله ی(عالم محضر خداست در محضر او گناه نکنیم) تاثیر گذار تره.
چقدر فاصله،چقدر حایل،چقدر دور از خدا
شرمنده ایم ای حاضر و ای ناظر بر تک تک رفتار و کردار ما.
آن که گفت از گناه بپرهیزید میگفت از همه ی گناهان بپرهیزید...او گناه را فقط در دزدی خلاصه نکرده بود.او همه ی کار هایی که مخالف ارزش انسانی یک انسان قرار گیرد را نهی میکرد.
او غیبت کردن و تهمت زدن را هم نهی کرد.و میدانست در دنیایی که ما مجازی اش میخوانیم،چقدر غیبت بر زبان آورده میشود و چقدر شنیده میشود.او آبروی مومن را ناموس خود میدانست و او میدانست که در دنیای ما چقدر بر آبروی مومن او تعرض میشود.
او بر زبان آوردن و گفتن آنچه که نمیدانیم را گناه میدانست و میدانست که در دنیای مجازی ما چه حرف ها که بدون کوچک ترین آگاهی نشر میدهیم
آن خدایی که خود را ستار میداند و پرده برداشتن از لغزش دیگران را تعرض به ستاریت خود و پرده پوشی خود میداند
او میبیند که آبروی چه کسانی به زمین ریخته میشود و ما چه میکنیم.و چه حریم های محترمی که شکسته نمیشود
چه خبط هایی که باید پوشیده و پنهان میماندند اما سر و صدا کردند و در دنیای ما جار زده شدند و میشوند.
آنکه میگفت یک دیگر را به تقوا دعوت کنید ،او میدانست که در دنیای جدید بندگانش دعوت به گناه یک فضلیت شناخته میشود.
آن که گفت مباد گناه در نظرتان کوچک جلوه کند،دلش برای دنیایی میتپید که گناه در آن کوچک شمرده شود و حال ما به بهانه ی مجازی بودن دنیایمان انبوه گناهانمان را اصلا نمیبینیم چه برسد به کوچک دیدن
آن خدایی که میگفت مبادا به گناه عادت کنید دلش برای روزگاری میتپید که دل ما برای دوری از گناهی از گناه نمیتپد
آن که گفت تقوا،تقوا را برای همیشه و همه جا میخواست
او که گفت نفس ،نفس را برای همه جا میخواست
او که گفت خطر شیطان ،از خطر شیطان در همه جا گفت
او فریب واژه ها و سایه ها را نخورده بود،همه ی عالم را محضر خدا میدانست.ازل و ابدش را.زمین و آسمانش را.غیب و شهادتش را.پنهان و پیدایش را.ما تبدون و ما تکتمون.
آن که گفت حقیقت و مجاز ،حقیقت دیگری جز آنچه ما میپنداریم را قصد کرده بود،و مجاز دیگری جز آنچه ما آن را مجاز میبینیم.
خورشید را به فراموشی سپردند و برای سایه ها اصالت قائل شدند و ما فریب واژه ها و سایه ها را خوردیم . دنیای حقیقی دنیای خورشید او بود و دنیای مجازی عالم سایه های وهم آلود ما . آنکه میگفت از کویر مجاز به خنکای حقیقت کوچ کنید از هجرت الی الله میگفت کهانی مهاجر الی ربی انه هو العزیز الحکیم“
خدا گر پرده بردارد ز روی کار آدم ها؛؛؛
چه شادیها خورد بر هم...
چه بازیها شود رسوا...
یکی خندد ز آبادی...
یکی گرید ز بر بادی...
یکی از جان کند شادی...
یکی از دل کند غوغا...
چه کاذب ها شود صادق...
چه صادق ها شود کاذب...
چه عابدها شود فاسق...
چه فاسق ها شود عابد...
چه زشتی ها شود رنگین...
چه تلخی ها شود رنگین...
چه بالاها رود پایین...
چه اسفلها شود علیا...
عجب صبری خدا دارد
که پرده بر نمیدارد!!!!
#سهراب_سپهری
توحید افعالی
آیه ی مبارکه به توحید در عمل اشاره دارد.ویژگی هایی از خدا را بیان میکند که در کس دیگر نیست.توحید افعالی خدا مصداق تسبیح <<لا حول و لا قوه الا بالله>>است.
یعنی بدانیم که تنها عامل موثر در عالم خداست.و این عاملیت را از دانستن به ایمان به آن تبدیل کنیم.و این ایمان بتواند عاملی برای حرکت ما در زندگیمان شود.
هر فعل و حرکت و اثری که در عالم است ،از اراده و مشیت خدا سرچشمه میگیرد.و هیچ موجودی نمی تواند مستقلا و بدون اتکا به اراده ی او کاری انجام دهد.
ما راه را نشان دادیم،خواه شکر کنید(بپذیرید)و یا کفر ورزید(تکذیب کنید)
ایه ی مبارکه به روشنی تمام قدرت اختیار انسان در سرنوشت خویش را بیان میکند.
خداوند است که انسان را مختار کرده است.این اختیار از خداست که‌به انسان رسیده است.
امام کاظم(ع)می فرمایند؛لا یَکونُ شیءُ الّا ما شاءَ اللهُ وَ ارادَ وَ قَدَّرَ وَ قَضَی
هیچ چیزی صورت نمیگیرد ،مگر آن که خداوند آن را اراده کرده است.
۱۶۵ اعراف
فلما نسوا ما ذکروا به انجینا الذین ینهون عن السوء و اخذنا الذین ظلموا بعذاب بئیس بما کانوا یفسقون
اما هنگامی که تذکراتی را که به آن ها داده شده بود را فراموش کردند،(لحظه عذاب فرارسید) و نهی کنندگان از بدی را رهایی بخشیدیم و کسانی را که ستم کردند،به خاطر نافرمانیشان به عذاب شدیدی گرفتار ساختیم
آیه در مورد رهایی گروهی ست که در ظلم را نهی میکردند.
گاهی فکر میکنیم اگر نهی ابلهان موجب اصلاح آن ها نشود لزومی ندارد انجام شود.این آیه به روشنی اشاره میکند کسانی را که از بدی نهی میکردند را رهانیدیم و کسانی را که ستم کرده بودند را به عذابی سخت دچار کردیم.
منظور از ستم تنها ستم در حق مالی دیگران نیست.ستم به نفس سرآغاز و آغاز کننده و ریشه ی ستم های دیگرست.
در تفسیر نور راجع به این آیه امده است :
نهی از منکر ،اگر سبب هدایت دیگران نشود،سبب نجات خود ناهیان میشود.
در این آیه تاکید بر اعتراض به ظلم است و این که اگر کسی در مقابل ظالمان،سکوت کند با ایشان در ظلم و نتیجه آن مشارکت خواهد کرد.
با فکر به این آیه یاد فیلمی از هالیوود افتادم.در آن فیلم جماعتی که در زمان مصلوب شدن مسیح(مصلوب شدن به اعتقاد آن ها) حضور داشتند به قصد تماشا و هیچ کاری نمی‌کردند، تنبیه شده بودند که در تمام طول تاریخ بشریت شاهد تلخ‌ترین و فجیع‌ترین صحنه‌های خشونت بشری باشند.این غذاب تنها وقتی از آنها برداشته شد که بر خلاف تصور ناتوانی در اصلاح وضعیت، برای نجات قربانیان حرکتی انجام دادند.
پس این مشارکت سکوت کننده در مقابل ظلم و فساد با فاعلِ فعل نزد کسی پوشیده نیست.
امروزه در دنیای مجازی که از نظر بنده دنیایی واقعی ست سایکوزیس هایی را میبینیم که با توجه به وضعیت روانی غیرطبیعی به دنبال هذیان های فکری و عملی خود هستند و از هیچ کاری برای دستاویز شدن به این اهداف کوتاه نمی آیند.فلذا بر ما واجب است آن ها را همانند پریشان احوالانی بدانیم که گاها آن ها را در بیرون فضای سایبری هم مشاهده میکنیم.سکوت در مقابل آن ها همانند شرکت در کار آنهاست.
التماس تفکر
آیه ی «انّ الله لا یُغیِّرُ ما بقوم حتّی یغیّرو ما بانفسهم» خداوند سرنوشت هیچ قومی و «ملّتی» را تغییر نمی دهد مگر آنکه آنها خود تغییر دهند، که در دو مورد از قرآن با تفاوت مختصری آمده است، یک قانون کلی و عمومی را بیان می کند، قانونی سرنوشت ساز و حرکت آفرین و هشدار دهنده!
در دنیای حاضر هر چیزی علتی دارد.علت کلام خدا قانون گذاریست.قانونی مدون و مکتوب
قانونی که تمام بند های آن صلاح بشری را طلب میکند.
زمانی ست هنگامی که صوت قران طنین انداز میشود از هم میپرسیم چه کسی مرده است؟!
ایا خدا قران را برای این که ما متوجه مردن کسی شویم نازل کرده است؟
فلسفه ی وجودی نزول قران ابلاغ برنامه ی زندگی و معیشتی انسان هاست.حال به ایه ی 11 سوره مبارکه رعد میرسیم
سرنوشت ملت ها در دست خودشان است(اعضای تشکیل دهنده ی ملت)
به امید این که روزی که تمام بند بند ها و ایات قران را در جامعه مان اجرا کنیم
این ملت هستند که تعیین میکنند به کدام سمت بروند.اگر خوب انتخاب کنند پیروز میشوند و اگر بد انتخاب کنند نابود میشوند.
انسان بودن اتفاقی نیست
فرق بین انسان و گاو چیه؟
از خیلیا پرسیدم.اکثرا گفتن انسان دارای قدرت انتخابه.گاو دارای قدرت انتخاب نیست.یکم مسخره به نظر میاد.الان شما برو یه سطل آب و یه سطل اسید بذار جلو گاو ببین کدومو میخوره.کی گفته گاو انتخاب نداره؟؟آقا گاو قدرت انتخابش گاهی از بعضی انسان ها بهتره
یکی دیگه میگفت انسان دارای قدرت تفکره.مگه گاو فکر نمیکنه؟!مگه میمون فکر نمیکنه؟!اگه فکر نمیکردن که نمیتونستن تصمیم بگیرن.ببینید میمون چطور مسائل ریاضی رو حل میکنه.
یکی دیگه گفت هم گاو قدرت انتخاب داره هم انسان
هم گاو قدرت تفکر و تعقل داره هم انسان
حرفش جالب بود.منتها مثل درجه بندی میمونه
درجه ی انسان در فکر کردن و در تصمیم گرفتن فوق العاده بیشتره.
به همین دلیله که خداوند بعد از خلق انسان خود را تکریم میکند.
ولقد کرمنا بنی ادم و حملناهم فی البر و البحر و رزقناهم من الطیبات و فضلناهم علی کثیر ممن خلقنا تفضیلا
ما به انسان کرامت دادیم(قدرت عجیب فکر کردن و تصمیم گرفتن)و انسان را در خشکی و دریا قرار دادیم.او را از پاکیزه ها روزی دادیم(غذای انسان باید پاکیزه باشد،هم پاکی مادی و هم معنوی)
و اما قسمت پایانی آیه ؛او را به بسیاری از آنچه خلق کردیم برتری گزیدیم
این جمله مهمه.آیا انسان میتواند بر همه ی افریدگان خداوند برتری داشته باشد؟
ایا انسان میتواند از حیوان ها هم کمتر باشد؟
دوراهی سعادت و شقاوت.دوراهی خیر و شر
اینجاست.خداوند استعداد رو در وجود انسان قرار داده.انسان این امکان رو داره که بهترین خلق الله باشه.
چه بسا انسان هایی که از حیوان ها پست تر بودند و چه انسان ها که فرشتگان الهی به مقام آن ها غبطه میخوردند
شیخی میگفت انسان اگر خوب بخورد،خوب بپوشد و خوب بخوابد تازه میشود گاوی خوب.حرفش تلنگری جدیست.
این که مطالعه کنیم،این که علم کسب کنیم،این که نظر فقه بدانیم،این که در همه چیز عالم باشیم مثل بنزین زدن به ماشینی میماند که با آن قصد مسافرت داریم.ولی هرگز سوارش نمیشویم
خدا در آخرت نمیپرسد چقدر میدانی
میپرسد چقدر عمل کردی
نمیپرسد چقدر فرهنگ بلد بودی
میپرسد چقدر فرهنگ داشتی
پس دانستیم که فرق گاو بودن و انسان بودن به اندازه ی تار مویی ست
پس لفظ انسان کافی نیست.باید این انسان بودنه تجلی پیدا کند تا حقیقت یابد در غیر این صورت حالت تشریفاتی خواهد داشت.
یادمان باشد عالم محضر خداست.بابت تک تک اعمالمان باید به خدا پاسخگو باشیم که دلیل فرق خط اعمالی ما و خط هدف خدا برای اعمال ما چیست
